Odmiana imienia Eubul przez przypadki

Eubul imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eubul

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eubula

Celownik
(komu? czemu?):Eubulowi

Biernik
(kogo? co?):Eubula

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eubulem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eubulu

Wołacz
(hej!):Eubulu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EubulEubul wraca do domu.
Dobrze, że Eubul grzecznie śpi.
Eubul nie umie grać na gitarze.
Jutro Eubul wyjdzie ze szpitala.
Eubul tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EubulaWysyłam list do Eubula.
Tata Eubula opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Eubula.
W słuchawce usłyszałam głos Eubula.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Eubula słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
EubulowiRozalia z troską przyglądała się Eubulowi.
Eubulowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Eubulowi.
Mam nadzieję, że Eubulowi również się podoba.
Powiedz wszystkim i Eubulowi, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
EubulaSpojrzałam na Eubula.
Kawę kupioną przez Eubula wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Eubula zaświerzbiały ręce.
Popatrzyłam na Eubula przekonana, że zacznie mówić dalej.
Postaram się namówić Eubula na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EubulemSprzątam pokój z Eubulem.
Dwa dni temu miałam z Eubulem śmieszną przygodę.
Zobacz wywiad z Eubulem oraz innymi uczestnikami finału.
Powinnam jednak pojechać z Eubulem.
Pracuję razem z Eubulem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EubuluPomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Eubulu.
Nie wspomniałem na początku o Eubulu.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Eubulu.
A o Eubulu to i słowa rzec nie umiał.
Kiedyś chciałam napisać o Eubulu.

Wołacz:
(hej!)
EubuluDzień dobry Eubulu!
Dobranoc Eubulu!
Dobry wieczór Eubulu!
Witaj Eubulu!
Dziękuję Eubulu za rozmowę!