Odmiana imienia Digunia przez przypadki

Digunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Digunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Diguni

Celownik
(komu? czemu?):Diguni

Biernik
(kogo? co?):Digunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Digunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Diguni

Wołacz
(hej!):Diguniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DiguniaDziś Digunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Digunia chce pójść ze mną na spacer.
Ma na imię Digunia.
Autorem artykułu jest Digunia.
Digunia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DiguniMuszę pochwalić pomysł Diguni.
Najbardziej polubiłam ojca Diguni.
Tymczasem zauważyłam wpis Diguni kilka dni temu.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Diguni.
Tato Diguni produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
DiguniChciałam szybko pochwalić się Diguni.
Daję Diguni, to co najlepsze we mnie.
Tego Diguni było już za wiele.
Diguni włosy stanęły dęba na głowie.
Oddaję Diguni list.

Biernik:
(kogo? co?)
DigunięPatrzył na Digunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzałam na Digunię w wymownym geście.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Digunię.
Spojrzał na Digunię z zaciekawieniem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Digunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DiguniąObie z Digunią postawiłyśmy na zmiany.
Sprzątam pokój razem z Digunią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Digunią.
Siedzieliśmy z Digunią na kanapie.
Pracuję z Digunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DiguniDzisiaj chciałam napisać o Diguni.
Wspominam o Diguni.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Diguni.
Myślałam cały czas tylko o Diguni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Diguni.

Wołacz:
(hej!)
DiguniuGdzie jesteś Diguniu!?
Dzień dobry Diguniu!
Cześć Diguniu!
Diguniu! Wróć do mnie!
Diguniu! Uważaj!