Odmiana imienia Dąbrusia przez przypadki

Dąbrusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dąbrusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dąbrusi

Celownik
(komu? czemu?):Dąbrusi

Biernik
(kogo? co?):Dąbrusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dąbrusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dąbrusi

Wołacz
(hej!):Dąbrusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DąbrusiaDobrze, że Dąbrusia grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Dąbrusia.
Dąbrusia chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Dąbrusia umiera.
Moje drugie imię to właśnie Dąbrusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DąbrusiZbieramy na nowy wózek dla Dąbrusi.
Tymczasem zauważyłam wpis Dąbrusi kilka dni temu.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Dąbrusi.
Jadę do Dąbrusi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Dąbrusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
DąbrusiDąbrusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Coś muszę Dąbrusi powiedzieć, stoi i czeka.
Dzięki Dąbrusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Słoik z kawą wyleciał Dąbrusi z rąk.
Tego Dąbrusi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
DąbrusięKawę kupioną przez Dąbrusię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Widzę Dąbrusię.
Dąbrusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
O jego personalia miałam spytać Dąbrusię prywatnie.
Dąbrusię znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DąbrusiąDwa dni temu miałam z Dąbrusią śmieszną przygodę.
Wieczorem z Dąbrusią znowu idziemy na spacer.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Dąbrusią.
Ja z Dąbrusią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Zostaliśmy z Dąbrusią w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DąbrusiNa koniec parę słów o Dąbrusi.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Dąbrusi.
Wczoraj wspomniałam o Dąbrusi z moim tatą.
Myślał o Dąbrusi i o swoim życiu.
Myślę o Dąbrusi.

Wołacz:
(hej!)
DąbrusiuDziękuję Dąbrusiu za rozmowę!
Dobry wieczór Dąbrusiu!
Gdzie jesteś Dąbrusiu!?
Dąbrusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Dąbrusiu!