Jak odmienić imię Dąbrusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dąbrusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia trudność. Kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Dąbrusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dąbrusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Dąbrusi.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Dąbrusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Dąbrusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Dąbrusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Dąbrusi.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Dąbrusiu!?
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Dąbrusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Dąbrusia.