Odmiana imienia Dąb przez przypadki

Dąb imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dąb

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dąba

Celownik
(komu? czemu?):Dąbowi

Biernik
(kogo? co?):Dąba

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dąbem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dąbie

Wołacz
(hej!):Dąbie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DąbDąb chce pójść ze mną na dyskotekę.
Za chwilę wróci Dąb z lasu.
Dąb nie umie śpiewać.
Dąb odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem niniejszego tekstu jest Dąb.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DąbaJadę do Dąba.
Przed sobą ujrzałam rękę Dąba.
Postanowiłam zadzwonić do Dąba.
Dąba siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Dąba.

Celownik:
(komu? czemu?)
DąbowiOd początku próbujemy pomóc Dąbowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Dąbowi coś się stało.
Nie wiem, co powiedzieć Dąbowi.
Powiedz wszystkim i Dąbowi, że nic mi nie jest.
Mam nadzieję, że Dąbowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
DąbaSpojrzała na Dąba jeszcze raz.
W końcu obudzili Dąba, żeby ich ratował.
Lubię Dąba.
Spotkałam Dąba w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Przyniesiona przez Dąba kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DąbemSiedzieliśmy z Dąbem na ławce w parku.
Wczoraj wracamy z Dąbem od lekarza.
Idę na spacer z Dąbem.
Tym razem korespondowałam z Dąbem.
Razem z Dąbem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DąbiePrzez chwilę pomyślałam o Dąbie.
Hipnotyzująca powieść o Dąbie i płatnym mordercy.
To jest pieśń o Dąbie.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Dąbie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Dąbie.

Wołacz:
(hej!)
DąbieGdzie jesteś Dąbie!?
Witaj Dąbie!
Dzień dobry Dąbie!
Dobranoc Dąbie!
Dąbie! Wróć do mnie!