Odmiana imienia Dąbek przez przypadki

Dąbek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dąbek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dąbka

Celownik
(komu? czemu?):Dąbkowi

Biernik
(kogo? co?):Dąbka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dąbkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dąbku

Wołacz
(hej!):Dąbku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DąbekMoje drugie imię to właśnie Dąbek.
Mam na imię Dąbek.
Dopiero do mnie dotarło, że Dąbek już tu jest.
Dąbek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Dąbek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DąbkaW domu babci Dąbka od zawsze stał stary zegar.
Przed sobą ujrzałam rękę Dąbka.
Dąbka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Dąbka.
Rodzina Dąbka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
DąbkowiDaję Dąbkowi, to co najlepsze we mnie.
Dąbkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Kupiłem Dąbkowi magnes na lodówkę.
Rozalia z troską przyglądała się Dąbkowi.
Dzięki Dąbkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
DąbkaSpoglądam na Dąbka.
Widzę Dąbka.
Kawę kupioną przez Dąbka wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Przyniesiona przez Dąbka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Patrzę na Dąbka i nic nie rozumiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DąbkiemRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Dąbkiem.
Wieczorem z Dąbkiem znowu idziemy na spacer.
Dwa dni temu miałam z Dąbkiem śmieszną przygodę.
Razem z Dąbkiem zrobiłyśmy obiad.
Kasia z Dąbkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DąbkuTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Dąbku.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Dąbku.
Wspominam o Dąbku.
Pamiętajmy o Dąbku i jej rodzinie.
Przynajmniej tak myślał tata o Dąbku.

Wołacz:
(hej!)
DąbkuDąbku! Uważaj!
Cześć Dąbku!
Hej Dąbku!
Dobranoc Dąbku!
Dziękuję Dąbku za rozmowę!