Odmiana imienia Dąbuś przez przypadki

Dąbuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dąbuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dąbusiowi

Celownik
(komu? czemu?):Dąbusiem

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dąbusiu

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DąbuśPierwszą osobą którą zobaczyłem była Dąbuś.
Jeśli jednak przegrasz, Dąbuś zostaje z nami.
Dopiero do mnie dotarło, że Dąbuś już tu jest.
Dobrze, że Dąbuś grzecznie śpi.
Dąbuś chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DąbusiowiTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Dąbusiowi.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Dąbusiowi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Dąbusiowi.
Jadę do Dąbusiowi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Dąbusiowi.

Celownik:
(komu? czemu?)
DąbusiemDąbusiem włosy stanęły dęba na głowie.
Musiałam się zwierzyć Dąbusiem.
Ten nie pozostał dłużny Dąbusiem.
Zaproponowałem Dąbusiem dwa tematy.
Dzięki Dąbusiem święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
Obserwuję bardzo uważnie.
Kacper patrzył na ze zdumieniem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na bardzo przyjaźnie.
Przyniesiona przez kawa okazała się tą nieco gorszą.
Chwyciła za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Jadę na wycieczkę razem z .
Dorota spotkała się z .
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z .
Razem z zrobiłyśmy obiad.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z .

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DąbusiuPrzez chwilę pomyślałam o Dąbusiu.
Warto także pomyśleć chwilę o Dąbusiu.
Przy Dąbusiu zapomniałem o wszystkim.
Powiedz mi, co myślisz o Dąbusiu.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Dąbusiu.

Wołacz:
(hej!)
! Gdzie jesteś?
! Wróć do mnie!
Hej !
Witaj !
! Uważaj!