Odmiana imienia Bruno przez przypadki

Bruno imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bruno

Dopełniacz
(kogo? czego?):Brunona

Celownik
(komu? czemu?):Brunonowi

Biernik
(kogo? co?):Brunona

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brunonem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brunonie

Wołacz
(hej!):Bruno!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BrunoCo robi Bruno?
Moje drugie imię to właśnie Bruno.
Bruno chce pójść ze mną na dyskotekę.
W domu Bruno często urządza rodzicom pokazy mody.
Bruno nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BrunonaPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Brunona.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Brunona.
Przed sobą ujrzałam rękę Brunona.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Brunona.
Zostało sto dni do narodzin Brunona.

Celownik:
(komu? czemu?)
BrunonowiBrunonowi włosy stanęły dęba na głowie.
Opowiedziałam Brunonowi o przykrości która mnie spotkała.
Zszedłem z drogi Brunonowi i usiadłem w fotelu.
Brunonowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Brunonowi.

Biernik:
(kogo? co?)
BrunonaSpojrzałam na Brunona.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Brunona.
Podchodzi, całuje Brunona i idzie do wyjścia.
Brunona znalazłam w recepcji hotelu.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Brunona.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BrunonemSprzątam pokój z Brunonem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Brunonem.
Oboje z Brunonem wybuchliśmy śmiechem.
Zostaliśmy z Brunonem w salonie sami.
A sytuacja z Brunonem rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BrunonieNa koniec parę słów o Brunonie.
No a teraz trochę więcej o Brunonie.
Na pewno słyszałyście o Brunonie.
Wspominam o Brunonie.
Więcej o Brunonie znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
BrunoWitaj Bruno!
Bruno! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Bruno!?
Dobranoc Bruno!
Bruno! Uważaj!