Odmiana imienia Brunuś przez przypadki

Brunuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Brunuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Brunusia

Celownik
(komu? czemu?):Brunusiowi

Biernik
(kogo? co?):Brunusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brunusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brunusiu

Wołacz
(hej!):Brunusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BrunuśW domu Brunuś często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem artykułu jest Brunuś.
Brunuś tego nie widzi.
Dopiero do mnie dotarło, że Brunuś już tu jest.
Dla mnie było już jasne, ze Brunuś umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BrunusiaPrzed sobą ujrzałam rękę Brunusia.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Brunusia.
Specjalnością Brunusia jest jazda na koniu.
Ręka Brunusia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Brunusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BrunusiowiZostawiam Brunusiowi karteczkę i już mnie nie ma.
Mama przyznała rację Brunusiowi.
Zerwał jabłko i podał je Brunusiowi.
Coś muszę Brunusiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Brunusiowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
BrunusiaŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Brunusia bardzo przyjaźnie.
Popatrzyłam na Brunusia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Brunusia spłynęła niewymowna ulga.
Postaram się namówić Brunusia na spacer.
Kacper patrzył na Brunusia ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BrunusiemW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Brunusiem.
Powinnam jednak pojechać z Brunusiem.
Ja z Brunusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Pracuję razem z Brunusiem.
Dorota spotkała się z Brunusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BrunusiuOd ostatniego wpisu o Brunusiu wydarzyło się sporo.
Warto także pomyśleć chwilę o Brunusiu.
Na pewno słyszałyście o Brunusiu.
Zapraszam na film dokumentalny o Brunusiu.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Brunusiu.

Wołacz:
(hej!)
BrunusiuHej Brunusiu!
Cześć Brunusiu!
Dobry wieczór Brunusiu!
Witaj Brunusiu!
Dobranoc Brunusiu!