Odmiana imienia Bruncio przez przypadki

Bruncio imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bruncio

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bruncia

Celownik
(komu? czemu?):Brunciowi

Biernik
(kogo? co?):Bruncia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brunciem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brunciu

Wołacz
(hej!):Brunciu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BruncioBruncio odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Bruncio ma katar i źle się czuje.
Za chwilę wróci Bruncio z lasu.
Ja i Bruncio nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Bruncio?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BrunciaRęka Bruncia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Rodzina Bruncia zginęła w wypadku samochodowym.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Bruncia.
Nie lubię Bruncia.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Bruncia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BrunciowiNie wiem, co powiedzieć Brunciowi.
Zostawiam Brunciowi karteczkę i już mnie nie ma.
Dzięki Brunciowi święta nabrały nowego wymiaru.
Coś muszę Brunciowi powiedzieć, stoi i czeka.
Opowiadam Brunciowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
BrunciaSpoglądam na Bruncia.
Na Bruncia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Obserwuję Bruncia bardzo uważnie.
Spojrzałem znacząco na Bruncia.
Widzę Bruncia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BrunciemRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Brunciem.
Ja z Brunciem chcemy się przebrać za wampiry.
Jadę na wycieczkę razem z Brunciem.
Śpiewam z Brunciem.
Wieczorem z Brunciem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BrunciuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Brunciu.
Myślał o Brunciu i o swoim życiu.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Brunciu.
Myślę o Brunciu.
Mowa oczywiście o Brunciu.

Wołacz:
(hej!)
BrunciuGdzie jesteś Brunciu!?
Dziękuję Brunciu za rozmowę!
Brunciu! Wróć do mnie!
Brunciu! Uważaj!
Dobranoc Brunciu!