Odmiana imienia Anna przez przypadki

Anna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anny

Celownik
(komu? czemu?):Annie

Biernik
(kogo? co?):Annę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Annie

Wołacz
(hej!):Anno!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Anny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ann

Celownik
(komu? czemu?):Annom

Biernik
(kogo? co?):Anny

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Annami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Annach

Wołacz
(hej!):Anny!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnnaAnna ma katar i źle się czuje.
Dla mnie było już jasne, ze Anna umiera.
Ma na imię Anna.
Jak już wiecie mam na imię Anna.
Co robi Anna?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnnyNie mogę się otrząsnąć po odejściu Anny.
Przed sobą ujrzałam rękę Anny.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Anny.
Szukałem linków do strony Anny.
Rodzina Anny wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnnieOddaję Annie list.
Korzysta z okazji, by wyznać Annie miłość.
Nie wiem, co powiedzieć Annie.
Kupiłem Annie magnes na lodówkę.
Mam nadzieję, że Annie również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
AnnęPatrzył na Annę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzałam na Annę.
Spoglądam na Annę.
Spotkałam Annę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Przed sesją zapytałam Annę co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnnąObie z Anną postawiłyśmy na zmiany.
Sprzątam pokój z Anną.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Anną.
Tym razem korespondowałam z Anną.
Razem z Anną przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnnieDyskutuję o Annie.
Nie wspomniałem na początku o Annie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Annie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Annie.
Czasami myślę sobie o Annie.

Wołacz:
(hej!)
AnnoDzień dobry Anno!
Gdzie jesteś Anno!?
Witaj Anno!
Hej Anno!
Cześć Anno!