Odmiana imienia Anulka przez przypadki

Anulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Anulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anulki

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anulce

Wołacz
(hej!):Anulce!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnulkaMa na imię Anulka.
Anulka tego nie widzi.
Dla mnie było już jasne, ze Anulka umiera.
W domu Anulka często urządza rodzicom pokazy mody.
Ja i Anulka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania .
Przedwczoraj były urodziny .
Od razu zobaczyła ich mama .
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do .
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć .

Celownik:
(komu? czemu?)
Zszedłem z drogi i usiadłem w fotelu.
Kupiłem magnes na lodówkę.
Zostawiam karteczkę i już mnie nie ma.
Od początku próbujemy pomóc .
Mama przyznała rację .

Biernik:
(kogo? co?)
AnulkęKawę kupioną przez Anulkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
O jego personalia miałam spytać Anulkę prywatnie.
Oszołomienie spadło teraz na Anulkę i na moment odebrało mu wigor.
Doprowadził tym Anulkę do stanu bliskiego apopleksji.
Przed sesją zapytałam Anulkę co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnulkiDwa dni temu miałam z Anulki śmieszną przygodę.
Ja z Anulki zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Karolina miała się spotkać z Anulki przed szkołą.
Byliśmy z Anulki na jarmarku.
Razem z Anulki przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnulceZastanawiał się dlaczego wspomniał o Anulce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Anulce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Anulce.
Przy Anulce zapomniałem o wszystkim.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Anulce.

Wołacz:
(hej!)
AnulceAnulce! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Anulce!
Dzień dobry Anulce!
Hej Anulce!
Dziękuję Anulce za rozmowę!