Odmiana imienia Anka przez przypadki

Anka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anki

Celownik
(komu? czemu?):Ance

Biernik
(kogo? co?):Ankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ance

Wołacz
(hej!):Anko!

Przykłady deklinacji imienia Anka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Anka

Anka nie umie śpiewać.
Mam na imię Anka.
Jeśli jednak przegrasz, Anka zostaje z nami.
Anka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Co robi Anka?

Dopełniacz (kogo? czego?): Anki

Przez cały dzień czułam wzrok Anki na sobie.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Anki.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Anki.
Muszę pochwalić pomysł Anki.
Piszę list do Anki.

Celownik (komu? czemu?): Ance

Nie wiem, co powiedzieć Ance.
Kupiłem Ance magnes na lodówkę.
Napisałem wiersz dzięki Ance.
Dzięki Ance mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Ance przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik (kogo? co?): Ankę

Sierżant wpatrywał się w Ankę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ankę.
Postaram się namówić Ankę na spacer.
O jego personalia miałam spytać Ankę prywatnie.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ankę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Anką

Refleksyjnie po spotkaniu z Anką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Anką.
Pracuję razem z Anką.
Ja z Anką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
A sytuacja z Anką rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik (o kim? o czym?): Ance

Kto dziś pamięta o Ance.
Na pewno słyszałyście o Ance.
Warto także pomyśleć chwilę o Ance.
Rozmawiam o Ance.
Przygotowuje książkę o Ance.

Wołacz (hej!): Anko

Dzień dobry Anko!
Anko! Uważaj!
Dobry wieczór Anko!
Hej Anko!
Cześć Anko!