Odmiana imienia Anka przez przypadki

Anka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anki

Celownik
(komu? czemu?):Ance

Biernik
(kogo? co?):Ankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ance

Wołacz
(hej!):Anko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnkaAnka nie umie śpiewać.
Mam na imię Anka.
Jeśli jednak przegrasz, Anka zostaje z nami.
Anka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Co robi Anka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnkiPrzez cały dzień czułam wzrok Anki na sobie.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Anki.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Anki.
Muszę pochwalić pomysł Anki.
Piszę list do Anki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnceNie wiem, co powiedzieć Ance.
Kupiłem Ance magnes na lodówkę.
Napisałem wiersz dzięki Ance.
Dzięki Ance mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Ance przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
AnkęSierżant wpatrywał się w Ankę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ankę.
Postaram się namówić Ankę na spacer.
O jego personalia miałam spytać Ankę prywatnie.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ankę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnkąRefleksyjnie po spotkaniu z Anką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Anką.
Pracuję razem z Anką.
Ja z Anką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
A sytuacja z Anką rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnceKto dziś pamięta o Ance.
Na pewno słyszałyście o Ance.
Warto także pomyśleć chwilę o Ance.
Rozmawiam o Ance.
Przygotowuje książkę o Ance.

Wołacz:
(hej!)
AnkoDzień dobry Anko!
Anko! Uważaj!
Dobry wieczór Anko!
Hej Anko!
Cześć Anko!