Odmiana imienia Zina przez przypadki

Zina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ziny

Celownik
(komu? czemu?):Zinie

Biernik
(kogo? co?):Zinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ziną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zinie

Wołacz
(hej!):Zino!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZinaJa i Zina nie wiedziałyśmy, co robić.
W domu Zina często urządza rodzicom pokazy mody.
Moje drugie imię to właśnie Zina.
Dla mnie było już jasne, ze Zina umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Zina.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZinyRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Ziny.
Rozalia podeszła do Ziny.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Ziny.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Ziny.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Ziny.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZinieNie wiem, co powiedzieć Zinie.
Mam nadzieję, że Zinie również się podoba.
Zostawiam Zinie karteczkę i już mnie nie ma.
Przyglądam się Zinie.
Rozalia z troską przyglądała się Zinie.

Biernik:
(kogo? co?)
ZinęPrzeprosiłam Zinę i poszłam dalej.
Spotkałam Zinę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Lubię Zinę.
Patrzy na Zinę wyczekująco.
Spojrzałam na Zinę jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZinąRazem z Ziną znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Tym razem korespondowałam z Ziną.
Idę na spacer z Ziną.
Obie z Ziną miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Ziną przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZiniePrzynajmniej tak myślał tata o Zinie.
Myślał o Zinie i o swoim życiu.
Rozmawiam o Zinie.
Przygotowuje książkę o Zinie.
Dzisiaj chciałam napisać o Zinie.

Wołacz:
(hej!)
ZinoZino! Uważaj!
Cześć Zino!
Dzień dobry Zino!
Hej Zino!
Witaj Zino!