Odmiana imienia Wyszenusia przez przypadki

Wyszenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wyszenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wyszenusi

Celownik
(komu? czemu?):Wyszenusi

Biernik
(kogo? co?):Wyszenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wyszenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wyszenusi

Wołacz
(hej!):Wyszenusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WyszenusiaDobrze, że Wyszenusia grzecznie śpi.
Wyszenusia nie umie grać na gitarze.
Autorem artykułu jest Wyszenusia.
Jutro Wyszenusia wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Wyszenusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WyszenusiDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Wyszenusi.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Wyszenusi słychać.
Przyglądałam się dłoniom Wyszenusi.
Przed domem Wyszenusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Jadę do Wyszenusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WyszenusiDzięki Wyszenusi święta nabrały nowego wymiaru.
Opowiadam Wyszenusi o swoich zainteresowaniach.
Słoik z kawą wyleciał Wyszenusi z rąk.
Chciałam szybko pochwalić się Wyszenusi.
Tym razem nie damy Wyszenusi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
WyszenusięKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Wyszenusię.
Obserwuję Wyszenusię bardzo uważnie.
Patrzy na Wyszenusię wyczekująco.
Chwyciła Wyszenusię za rękaw płaszcza.
Nieśmiało gładzi Wyszenusię po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WyszenusiąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Wyszenusią.
Jadę na wycieczkę razem z Wyszenusią.
Obie z Wyszenusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Wyszenusią.
Ja z Wyszenusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WyszenusiMyślał o Wyszenusi i o swoim życiu.
Kilka słów od autora materiału o Wyszenusi.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Wyszenusi.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Wyszenusi.
Kiedyś tam chciałam napisać o Wyszenusi.

Wołacz:
(hej!)
WyszenusiuGdzie jesteś Wyszenusiu!?
Witaj Wyszenusiu!
Wyszenusiu! Wróć do mnie!
Wyszenusiu! Uważaj!
Wyszenusiu! Gdzie jesteś?