Jak odmienić imię Wyszenusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wyszenusia należy do tej grupy imion, których deklinacja dość często sprawia problem. Największy problem z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Wyszenusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wyszenusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Wyszenusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Wyszenusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Wyszenusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Wyszenusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Wyszenusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Wyszenusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wyszenusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wyszenusia przez przypadki.