Odmiana imienia Wisłusia przez przypadki

Wisłusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wisłusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wisłusi

Celownik
(komu? czemu?):Wisłusi

Biernik
(kogo? co?):Wisłusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wisłusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wisłusi

Wołacz
(hej!):Wisłusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WisłusiaDobrze, że Wisłusia grzecznie śpi.
Wisłusia tego nie widzi.
Wisłusia chce pójść ze mną na spacer.
Autorem niniejszego tekstu jest Wisłusia.
Autorem artykułu jest Wisłusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WisłusiDziadek Wisłusi w tym czasie miał chorą rękę.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Wisłusi.
Zostało sto dni do narodzin Wisłusi.
Przedwczoraj były urodziny Wisłusi.
Specjalnością Wisłusi jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
WisłusiRozalia z troską przyglądała się Wisłusi.
Tego Wisłusi było już za wiele.
Ten nie pozostał dłużny Wisłusi.
Kupiłem Wisłusi magnes na lodówkę.
Wisłusi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
WisłusięSpojrzał na Wisłusię z zaciekawieniem.
Wisłusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Wisłusię bardzo przyjaźnie.
Chwyciła Wisłusię za rękaw płaszcza.
Przeprosiłam Wisłusię i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WisłusiąSiedzieliśmy z Wisłusią na kanapie.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Wisłusią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Wisłusią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Wisłusią.
Razem z Wisłusią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WisłusiWarto także pomyśleć chwilę o Wisłusi.
Śpiewam o Wisłusi.
Kilka słów od autora materiału o Wisłusi.
Wczoraj wspomniałam o Wisłusi z moim tatą.
Kiedyś chciałam napisać o Wisłusi.

Wołacz:
(hej!)
WisłusiuDziękuję Wisłusiu za rozmowę!
Cześć Wisłusiu!
Wisłusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Wisłusiu!?
Dobry wieczór Wisłusiu!