Jak odmienić imię Wisłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wisłusia należy do tego grona imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Problem z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Wisłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wisłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Wisłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wisłusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wisłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Wisłusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Wisłusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Wisłusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wisłusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Wisłusia przez przypadki.