Odmiana imienia Wisławusia przez przypadki

Wisławusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wisławusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wisławusi

Celownik
(komu? czemu?):Wisławusi

Biernik
(kogo? co?):Wisławusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wisławusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wisławusi

Wołacz
(hej!):Wisławusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WisławusiaMam na imię Wisławusia.
Autorem niniejszego tekstu jest Wisławusia.
Wisławusia chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Wisławusia już tu jest.
Jak już wiecie mam na imię Wisławusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WisławusiPrzed sobą ujrzałam rękę Wisławusi.
Nie ma Wisławusi.
Tata Wisławusi poszedł otworzyć drzwi.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Wisławusi.
Postanowiłam zadzwonić do Wisławusi i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
WisławusiPrzyglądam się Wisławusi.
Kupiłem Wisławusi magnes na lodówkę.
Zerwał jabłko i podał je Wisławusi.
Mama przyznała rację Wisławusi.
Oczywiście każdy przyzna rację Wisławusi.

Biernik:
(kogo? co?)
WisławusięWidzę Wisławusię.
Oszołomienie spadło teraz na Wisławusię i na moment odebrało mu wigor.
Patrzy na Wisławusię wyczekująco.
Spojrzałem znacząco na Wisławusię.
Sierżant wpatrywał się w Wisławusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WisławusiąWieczorem z Wisławusią znowu idziemy na spacer.
Karolina miała się spotkać z Wisławusią przed szkołą.
Obie z Wisławusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Śpiewam z Wisławusią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Wisławusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WisławusiDzisiaj chciałam napisać o Wisławusi.
Mamrotał coś o Wisławusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Mowa oczywiście o Wisławusi.
Warto także pomyśleć chwilę o Wisławusi.
Kto dziś pamięta o Wisławusi.

Wołacz:
(hej!)
WisławusiuDziękuję Wisławusiu za rozmowę!
Dobry wieczór Wisławusiu!
Dzień dobry Wisławusiu!
Cześć Wisławusiu!
Wisławusiu! Gdzie jesteś?