Odmiana imienia Wiktunia przez przypadki

Wiktunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiktunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktuni

Celownik
(komu? czemu?):Wiktuni

Biernik
(kogo? co?):Wiktunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktuni

Wołacz
(hej!):Wiktuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiktuniaWiktunia chce pójść ze mną na spacer.
W domu Wiktunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Wiktunia nie umie grać na gitarze.
Wiktunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Wiktunia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiktuniBardzo podoba mi się wypracowanie Wiktuni.
Dla Wiktuni ten pies jest naprawdę bezcenny.
Postanowiłam zadzwonić do Wiktuni i chłopaków.
Jestem mamą Wiktuni i jeszcze trojga innych dzieci.
Szukałem linków do strony Wiktuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiktuniSłoik z kawą wyleciał Wiktuni z rąk.
Wiktuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oddaję Wiktuni list.
Korzysta z okazji, by wyznać Wiktuni miłość.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Wiktuni.

Biernik:
(kogo? co?)
WiktunięNa Wiktunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Wiktunię.
Patrzę na Wiktunię i nic nie rozumiem.
Kacper patrzył na Wiktunię ze zdumieniem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Wiktunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiktuniąJa z Wiktunią chcemy się przebrać za wampiry.
Przez chwilę oboje z Wiktunią patrzyli na siebie.
Kasia z Wiktunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Dorota spotkała się z Wiktunią.
Pracuję z Wiktunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiktuniDzisiaj chciałam napisać o Wiktuni.
Na pewno słyszałyście o Wiktuni.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Wiktuni.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Wiktuni.
Dziś napiszę o Wiktuni.

Wołacz:
(hej!)
WiktuniuWitaj Wiktuniu!
Gdzie jesteś Wiktuniu!?
Dziękuję Wiktuniu za rozmowę!
Dobranoc Wiktuniu!
Wiktuniu! Gdzie jesteś?