Jak odmienić imię Wiktunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wiktunia należy do tej grupy imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Największa trudność z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Wiktunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wiktunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Wiktuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wiktuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Wiktunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Wiktunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Wiktuni.
W wołaczu (Hej!): Wiktuniu! Gdzie jesteś?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wiktunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Wiktunia.