Odmiana imienia Wiktor przez przypadki

Wiktor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiktor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktora

Celownik
(komu? czemu?):Wiktorowi

Biernik
(kogo? co?):Wiktora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktorem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktorze

Wołacz
(hej!):Wiktorze!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Wiktorowie, Wiktory

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktorów

Celownik
(komu? czemu?):Wiktorom

Biernik
(kogo? co?):Wiktorów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktorami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktorach

Wołacz
(hej!):Wiktorowie, Wiktory!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiktorPierwszą osobą którą zobaczyłem była Wiktor.
Ma na imię Wiktor.
Moje drugie imię to właśnie Wiktor.
Jak już wiecie mam na imię Wiktor.
Autorem niniejszego tekstu jest Wiktor.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiktoraZostało sto dni do narodzin Wiktora.
Przedwczoraj były urodziny Wiktora.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Wiktora.
Najbardziej polubiłam ojca Wiktora.
Wiktora siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiktorowiMam nadzieję, że Wiktorowi również się podoba.
Zaproponowałem Wiktorowi dwa tematy.
Ten nie pozostał dłużny Wiktorowi.
Wiktorowi włosy stanęły dęba na głowie.
Mama przyznała rację Wiktorowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WiktoraWiktora zaświerzbiały ręce.
Patrzę na Wiktora i nic nie rozumiem.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Wiktora.
Na Wiktora moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Na Wiktora spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiktoremZobacz wywiad z Wiktorem oraz innymi uczestnikami finału.
Kasia z Wiktorem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Przez chwilę oboje z Wiktorem patrzyli na siebie.
Ja z Wiktorem chcemy się przebrać za wampiry.
Ja z Wiktorem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiktorzeŚpiewam o Wiktorze.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Wiktorze.
A o Wiktorze to i słowa rzec nie umiał.
Rozmawiam o Wiktorze.
Ten wiersz jest o Wiktorze.

Wołacz:
(hej!)
WiktorzeCześć Wiktorze!
Witaj Wiktorze!
Gdzie jesteś Wiktorze!?
Dziękuję Wiktorze za rozmowę!
Wiktorze! Wróć do mnie!