Odmiana imienia Wiktor przez przypadki

Wiktor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiktor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktora

Celownik
(komu? czemu?):Wiktorowi

Biernik
(kogo? co?):Wiktora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktorem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktorze

Wołacz
(hej!):Wiktorze!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Wiktorowie, Wiktory

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktorów

Celownik
(komu? czemu?):Wiktorom

Biernik
(kogo? co?):Wiktorów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktorami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktorach

Wołacz
(hej!):Wiktorowie, Wiktory!

Przykłady deklinacji imienia Wiktor” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Wiktor

Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wiktor.
Ma na imię Wiktor.
Moje drugie imię to właśnie Wiktor.
Jak już wiecie mam na imię Wiktor.
Autorem niniejszego tekstu jest Wiktor.

Dopełniacz (kogo? czego?): Wiktora

Zostało sto dni do narodzin Wiktora.
Przedwczoraj były urodziny Wiktora.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Wiktora.
Najbardziej polubiłam ojca Wiktora.
Wiktora siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik (komu? czemu?): Wiktorowi

Mam nadzieję, że Wiktorowi również się podoba.
Zaproponowałem Wiktorowi dwa tematy.
Ten nie pozostał dłużny Wiktorowi.
Wiktorowi włosy stanęły dęba na głowie.
Mama przyznała rację Wiktorowi.

Biernik (kogo? co?): Wiktora

Wiktora zaświerzbiały ręce.
Patrzę na Wiktora i nic nie rozumiem.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Wiktora.
Na Wiktora moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Na Wiktora spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik (z kim? z czym?): Wiktorem

Zobacz wywiad z Wiktorem oraz innymi uczestnikami finału.
Kasia z Wiktorem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Przez chwilę oboje z Wiktorem patrzyli na siebie.
Ja z Wiktorem chcemy się przebrać za wampiry.
Ja z Wiktorem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik (o kim? o czym?): Wiktorze

Śpiewam o Wiktorze.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Wiktorze.
A o Wiktorze to i słowa rzec nie umiał.
Rozmawiam o Wiktorze.
Ten wiersz jest o Wiktorze.

Wołacz (hej!): Wiktorze

Cześć Wiktorze!
Witaj Wiktorze!
Gdzie jesteś Wiktorze!?
Dziękuję Wiktorze za rozmowę!
Wiktorze! Wróć do mnie!