Odmiana imienia Wiktorek przez przypadki

Wiktorek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiktorek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktorka

Celownik
(komu? czemu?):Wiktorkowi

Biernik
(kogo? co?):Wiktorka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktorkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktorku

Wołacz
(hej!):Wiktorku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiktorekZa chwilę wróci Wiktorek z lasu.
Wiktorek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem artykułu jest Wiktorek.
Dobrze, że Wiktorek grzecznie śpi.
Dziś Wiktorek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiktorkaDzisiaj wyruszyliśmy do domu Wiktorka.
Przyglądałam się dłoniom Wiktorka.
Przed domem Wiktorka zauważyłem wózek z dzieckiem.
Od razu zobaczyła ich mama Wiktorka.
Jestem mamą Wiktorka i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiktorkowiOddaję Wiktorkowi list.
Zszedłem z drogi Wiktorkowi i usiadłem w fotelu.
Wiktorkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Wiktorkowi coś się stało.
Oczywiście każdy przyzna rację Wiktorkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WiktorkaPatrzę na Wiktorka i nic nie rozumiem.
Patrzył na Wiktorka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Postaram się namówić Wiktorka na spacer.
Patrzył na Wiktorka z pełnym zgrozy podziwem.
Widziałem dzisiaj Wiktorka z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiktorkiemKasia z Wiktorkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Obie z Wiktorkiem postawiłyśmy na zmiany.
Pracuję razem z Wiktorkiem.
Oboje z Wiktorkiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Wymyśliłam z Wiktorkiem nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiktorkuPiszę o Wiktorku.
Wspominam o Wiktorku.
Przynajmniej tak myślał tata o Wiktorku.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Wiktorku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Wiktorku.

Wołacz:
(hej!)
WiktorkuHej Wiktorku!
Dobry wieczór Wiktorku!
Wiktorku! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Wiktorku!?
Dzień dobry Wiktorku!