Odmiana imienia Więcław przez przypadki

Więcław imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Więcław

Dopełniacz
(kogo? czego?):Więcława

Celownik
(komu? czemu?):Więcławowi

Biernik
(kogo? co?):Więcława

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Więcławem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Więcławie

Wołacz
(hej!):Więcławie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WięcławZa chwilę wróci Więcław z lasu.
Więcław nie umie grać na gitarze.
Więcław chce pójść ze mną na spacer.
Więcław ma katar i źle się czuje.
Dziś Więcław ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WięcławaPrzed domem Więcława zauważyłem wózek z dzieckiem.
Jestem mamą Więcława i jeszcze trojga innych dzieci.
Specjalnością Więcława jest jazda na koniu.
Najbardziej polubiłam ojca Więcława.
Pożyczę od Więcława samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
WięcławowiTego Więcławowi było już za wiele.
Dzięki Więcławowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Coś muszę Więcławowi powiedzieć, stoi i czeka.
Korzysta z okazji, by wyznać Więcławowi miłość.
Ten nie pozostał dłużny Więcławowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WięcławaPożegnali w końcu Więcława i wyszli razem.
Podchodzi, całuje Więcława i idzie do wyjścia.
Obserwuję Więcława bardzo uważnie.
Nieśmiało gładzi Więcława po włosach.
Spojrzałam na Więcława.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WięcławemRazem z Więcławem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Oboje z Więcławem wybuchliśmy śmiechem.
Jadę na wycieczkę razem z Więcławem.
Ja z Więcławem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Sprzątam pokój z Więcławem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WięcławieKiedyś chciałam napisać wiersz o Więcławie.
Wspominam o Więcławie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Więcławie.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Więcławie.
Chciałbym być teraz przy Więcławie.

Wołacz:
(hej!)
WięcławieDziękuję Więcławie za rozmowę!
Dobranoc Więcławie!
Witaj Więcławie!
Hej Więcławie!
Więcławie! Uważaj!