Odmiana imienia Więcławik przez przypadki

Więcławik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Więcławik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Więcławika

Celownik
(komu? czemu?):Więcławikowi

Biernik
(kogo? co?):Więcławika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Więcławikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Więcławiku

Wołacz
(hej!):Więcławiku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WięcławikDopiero do mnie dotarło, że Więcławik już tu jest.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Więcławik.
Autorem artykułu jest Więcławik.
Na drugie imię mam Więcławik.
Za chwilę wróci Więcławik z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WięcławikaPrzez cały dzień czułam wzrok Więcławika na sobie.
Zostało sto dni do narodzin Więcławika.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Więcławika.
Szkoda że Więcławika prawie że w ogóle nie ma.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Więcławika.

Celownik:
(komu? czemu?)
WięcławikowiNie wiem, co powiedzieć Więcławikowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Więcławikowi coś się stało.
Więcławikowi oczy błyszczą.
Więcławikowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Proszę Więcławikowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
WięcławikaCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Więcławika.
Spojrzałam na Więcławika w wymownym geście.
Spojrzał na Więcławika i uśmiechnął się.
Odprowadziłam Więcławika do wyjścia.
Widzę Więcławika.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WięcławikiemA sytuacja z Więcławikiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Sprzątam pokój razem z Więcławikiem.
Rozmawiam z Więcławikiem.
Jadę z Więcławikiem na dyskotekę.
Wieczorem z Więcławikiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WięcławikuDobrze, że wspomniałeś o Więcławiku.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Więcławiku.
Powoli spełniam swoje marzenia o Więcławiku.
Kto dziś pamięta o Więcławiku.
Wszyscy dyskutują o Więcławiku.

Wołacz:
(hej!)
WięcławikuDobry wieczór Więcławiku!
Hej Więcławiku!
Dzień dobry Więcławiku!
Więcławiku! Gdzie jesteś?
Dziękuję Więcławiku za rozmowę!