Odmiana imienia Walbert przez przypadki

Walbert imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Walbert

Dopełniacz
(kogo? czego?):Walberta

Celownik
(komu? czemu?):Walbertowi

Biernik
(kogo? co?):Walberta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Walbertem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Walbercie

Wołacz
(hej!):Walbercie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WalbertDopiero do mnie dotarło, że Walbert już tu jest.
Moje drugie imię to właśnie Walbert.
Walbert chce pójść ze mną na spacer.
Dobrze, że Walbert grzecznie śpi.
Za chwilę wróci Walbert z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WalbertaPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Walberta.
Póki co dodaję zdjęcia Walberta z wakacji.
W sobotę są urodziny Walberta.
Wysyłam list do Walberta.
Postanowiłam zadzwonić do Walberta.

Celownik:
(komu? czemu?)
WalbertowiMusiałam się zwierzyć Walbertowi.
Walbertowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Tym razem nie damy Walbertowi dojść do głosu.
Walbertowi włosy stanęły dęba na głowie.
Opowiadam Walbertowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
WalbertaKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Walberta.
Przeprosiłam Walberta i poszłam dalej.
Sierżant wpatrywał się w Walberta jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Kawę kupioną przez Walberta wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzał na Walberta i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WalbertemDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Walbertem.
Razem z Walbertem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Refleksyjnie po spotkaniu z Walbertem.
Dwa dni temu miałam z Walbertem śmieszną przygodę.
Rozmawiam z Walbertem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WalbercieTen wiersz jest o Walbercie.
Na pewno słyszałyście o Walbercie.
Kiedyś tam chciałam napisać o Walbercie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Walbercie.
Przy Walbercie zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
WalbercieDobranoc Walbercie!
Hej Walbercie!
Witaj Walbercie!
Dziękuję Walbercie za rozmowę!
Dzień dobry Walbercie!