Odmiana imienia Viktorunia przez przypadki

Viktorunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Viktorunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Viktoruni

Celownik
(komu? czemu?):Viktoruni

Biernik
(kogo? co?):Viktorunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Viktorunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Viktoruni

Wołacz
(hej!):Viktoruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ViktoruniaJeśli jednak przegrasz, Viktorunia zostaje z nami.
Dziś Viktorunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Za chwilę wróci Viktorunia z lasu.
Dopiero do mnie dotarło, że Viktorunia już tu jest.
Viktorunia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ViktoruniPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Viktoruni.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Viktoruni.
Szukałem linków do strony Viktoruni.
Jadę do Viktoruni.
Nie ma Viktoruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
ViktoruniPrzyglądam się Viktoruni.
Mama przyznała rację Viktoruni.
Viktoruni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Kupiłem Viktoruni magnes na lodówkę.
Ten nie pozostał dłużny Viktoruni.

Biernik:
(kogo? co?)
ViktorunięPrzed wejściem spotkaliśmy Viktorunię.
Spojrzał na Viktorunię z zaciekawieniem.
Podchodzi, całuje Viktorunię i idzie do wyjścia.
Pożegnali w końcu Viktorunię i wyszli razem.
Spojrzałam na Viktorunię w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ViktoruniąRazem z Viktorunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Siedzieliśmy z Viktorunią na kanapie.
Oboje z Viktorunią wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Viktorunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Sprzątam pokój razem z Viktorunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ViktoruniNa koniec parę słów o Viktoruni.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Viktoruni.
No a teraz trochę więcej o Viktoruni.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Viktoruni.
Dobrze, że wspomniałeś o Viktoruni.

Wołacz:
(hej!)
ViktoruniuGdzie jesteś Viktoruniu!?
Cześć Viktoruniu!
Dobranoc Viktoruniu!
Witaj Viktoruniu!
Dziękuję Viktoruniu za rozmowę!