Jak odmienić imię Viktorunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Viktorunia należy do tych imion, których deklinacja bardzo często sprawia problem. Największa trudność z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Viktorunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Viktorunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Viktoruni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Viktoruni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Viktorunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Viktorunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Viktoruni.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Viktoruniu!?
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Viktorunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Viktorunia.