Odmiana imienia Verunia przez przypadki

Verunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Verunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Veruni

Celownik
(komu? czemu?):Veruni

Biernik
(kogo? co?):Verunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Verunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Veruni

Wołacz
(hej!):Veruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
VeruniaVerunia nie umie śpiewać.
Za chwilę wróci Verunia z lasu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Verunia.
Autorem niniejszego tekstu jest Verunia.
Verunia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
VeruniPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Veruni.
Prosimy o pomoc dla Veruni.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Veruni.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Veruni.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Veruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
VeruniVeruni oczy błyszczą.
Zaproponowałem Veruni dwa tematy.
Przyglądam się Veruni.
Daję Veruni, to co najlepsze we mnie.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Veruni coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
VerunięŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Verunię bardzo przyjaźnie.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Verunię.
Pożegnali w końcu Verunię i wyszli razem.
Verunię zaświerzbiały ręce.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Verunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
VeruniąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Verunią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Verunią.
Razem z Verunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Zobacz wywiad z Verunią oraz innymi uczestnikami finału.
Pracuję z Verunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
VeruniZastanawiał się dlaczego wspomniał o Veruni.
Artykuł o Veruni wywołał burzę w mediach.
Kilka słów od autora materiału o Veruni.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Veruni.
Pamiętam o Veruni.

Wołacz:
(hej!)
VeruniuHej Veruniu!
Dzień dobry Veruniu!
Dobranoc Veruniu!
Veruniu! Uważaj!
Dziękuję Veruniu za rozmowę!