Jak odmienić imię Verunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Verunia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Verunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Verunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Veruni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Veruni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Verunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Verunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Veruni.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Veruniu!?
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Verunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Verunia.