Odmiana imienia Veronunia przez przypadki

Veronunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Veronunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Veronuni

Celownik
(komu? czemu?):Veronuni

Biernik
(kogo? co?):Veronunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Veronunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Veronuni

Wołacz
(hej!):Veronuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
VeronuniaMa na imię Veronunia.
Ja i Veronunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Za chwilę wróci Veronunia z lasu.
Jak już wiecie mam na imię Veronunia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Veronunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
VeronuniDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Veronuni.
Postanowiłam zadzwonić do Veronuni i chłopaków.
Zbieramy na nowy wózek dla Veronuni.
Rodzina Veronuni zginęła w wypadku samochodowym.
Od razu zobaczyła ich mama Veronuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
VeronuniTym razem nie damy Veronuni dojść do głosu.
Veronuni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Powiedz wszystkim i Veronuni, że nic mi nie jest.
Veronuni oczy błyszczą.
Musiałam się zwierzyć Veronuni.

Biernik:
(kogo? co?)
VeronunięDoprowadził tym Veronunię do stanu bliskiego apopleksji.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Veronunię.
Podchodzi, całuje Veronunię i idzie do wyjścia.
Spoglądam na Veronunię.
Na Veronunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
VeronuniąByliśmy z Veronunią na jarmarku.
A sytuacja z Veronunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Oboje z Veronunią wybuchliśmy śmiechem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Veronunią.
Ja z Veronunią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
VeronuniNiestety, nie umiała zapomnieć o Veronuni.
Kiedyś chciałam napisać o Veronuni.
Na pewno słyszałyście o Veronuni.
Pamiętajmy o Veronuni i jej rodzinie.
Na koniec parę słów o Veronuni.

Wołacz:
(hej!)
VeronuniuGdzie jesteś Veronuniu!?
Witaj Veronuniu!
Dobry wieczór Veronuniu!
Dzień dobry Veronuniu!
Hej Veronuniu!