Odmiana imienia Veronikunia przez przypadki

Veronikunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Veronikunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Veronikuni

Celownik
(komu? czemu?):Veronikuni

Biernik
(kogo? co?):Veronikunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Veronikunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Veronikuni

Wołacz
(hej!):Veronikuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
VeronikuniaAutorem niniejszego tekstu jest Veronikunia.
Co robi Veronikunia?
Veronikunia wraca do domu.
Moje drugie imię to właśnie Veronikunia.
Jeśli jednak przegrasz, Veronikunia zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
VeronikuniVeronikuni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Veronikuni.
Przez cały dzień czułam wzrok Veronikuni na sobie.
Piszę list do Veronikuni.
W słuchawce usłyszałam głos Veronikuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
VeronikuniVeronikuni oczy błyszczą.
Veronikuni włosy stanęły dęba na głowie.
Veronikuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Ja na pewno przekaże swój procent Veronikuni.
Przyglądam się Veronikuni.

Biernik:
(kogo? co?)
VeronikunięSpoglądam na Veronikunię.
Postaram się namówić Veronikunię na spacer.
Spotkałam Veronikunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Veronikunię.
Lubię Veronikunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
VeronikuniąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Veronikunią.
Pracuję razem z Veronikunią.
Tym razem korespondowałam z Veronikunią.
Przez chwilę oboje z Veronikunią patrzyli na siebie.
Idę na spacer z Veronikunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
VeronikuniNa naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Veronikuni.
Dziś napiszę o Veronikuni.
Kilka słów od autora materiału o Veronikuni.
Śpiewam o Veronikuni.
No a teraz trochę więcej o Veronikuni.

Wołacz:
(hej!)
VeronikuniuHej Veronikuniu!
Veronikuniu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Veronikuniu!
Gdzie jesteś Veronikuniu!?
Cześć Veronikuniu!