Odmiana imienia Uma przez przypadki

Uma imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Uma

Dopełniacz
(kogo? czego?):Umy

Celownik
(komu? czemu?):Umie

Biernik
(kogo? co?):Umę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Umą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Umie

Wołacz
(hej!):Umo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UmaMoje drugie imię to właśnie Uma.
Gdzie jest Uma?
Jak już wiecie mam na imię Uma.
Jeśli jednak przegrasz, Uma zostaje z nami.
Uma chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UmyTata Umy poszedł otworzyć drzwi.
Pożyczę od Umy samochód i możemy jechać.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Umy.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Umy.
Tata Umy opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
UmieUmie oczy błyszczą.
Napisałem wiersz dzięki Umie.
Dzięki Umie święta nabrały nowego wymiaru.
Od początku próbujemy pomóc Umie.
Przyglądam się Umie.

Biernik:
(kogo? co?)
UmęPrzed wejściem spotkaliśmy Umę.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Umę.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Umę.
Kawę kupioną przez Umę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spotkałam Umę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UmąRazem z Umą wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
A sytuacja z Umą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Przez chwilę oboje z Umą patrzyli na siebie.
Dwa dni temu miałam z Umą śmieszną przygodę.
Tym razem korespondowałam z Umą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UmieChciałbym być teraz przy Umie.
Wszyscy dyskutują o Umie.
Wspominam o Umie.
Przy Umie zapomniałem o wszystkim.
Mowa oczywiście o Umie.

Wołacz:
(hej!)
UmoDzień dobry Umo!
Gdzie jesteś Umo!?
Dobry wieczór Umo!
Witaj Umo!
Dziękuję Umo za rozmowę!