Odmiana imienia Umka przez przypadki

Umka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Umka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Umki

Celownik
(komu? czemu?):Umce

Biernik
(kogo? co?):Umkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Umką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Umce

Wołacz
(hej!):Umko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
UmkaNa drugie imię mam Umka.
Umka nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Umka już tu jest.
Umka chce pójść ze mną na dyskotekę.
W domu Umka często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
UmkiUroda Umki miała potężną moc.
Przez cały dzień czułam wzrok Umki na sobie.
Rozalia podeszła do Umki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Umki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Umki.

Celownik:
(komu? czemu?)
UmceDopiero teraz zrozumiałem, że Umce coś się stało.
Oczywiście każdy przyzna rację Umce.
Umce wpadły w ucho słowa piosenki.
Mam nadzieję, że Umce również się podoba.
Dzięki Umce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
UmkęWidzę Umkę.
Podchodzi, całuje Umkę i idzie do wyjścia.
Nieśmiało gładzi Umkę po włosach.
Spojrzała na Umkę jeszcze raz.
Patrzę na Umkę i nic nie rozumiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
UmkąWieczorem z Umką znowu idziemy na spacer.
Oboje z Umką wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Umką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Siedzieliśmy z Umką na ławce w parku.
Kasia z Umką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
UmceTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Umce.
Ten wiersz jest o Umce.
Przy Umce zapomniałem o wszystkim.
Piszę o Umce.
Kiedyś tam chciałam napisać o Umce.

Wołacz:
(hej!)
UmkoDobry wieczór Umko!
Gdzie jesteś Umko!?
Umko! Uważaj!
Dobranoc Umko!
Witaj Umko!