Odmiana imienia Tinusia przez przypadki

Tinusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Tinusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Tinusi

Celownik
(komu? czemu?):Tinusi

Biernik
(kogo? co?):Tinusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Tinusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Tinusi

Wołacz
(hej!):Tinusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
TinusiaTinusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Tinusia chce pójść ze mną na spacer.
Tinusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Tinusia nie umie śpiewać.
Za chwilę wróci Tinusia z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
TinusiPiszę list do Tinusi.
Zbieramy na nowy wózek dla Tinusi.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Tinusi.
Dziadek Tinusi w tym czasie miał chorą rękę.
Tato Tinusi produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
TinusiPrzyglądam się Tinusi.
Tinusi włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Tinusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zszedłem z drogi Tinusi i usiadłem w fotelu.
Opowiedziałam Tinusi o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
TinusięSpojrzał na Tinusię i uśmiechnął się.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Tinusię.
Obserwuję Tinusię bardzo uważnie.
Pożegnali w końcu Tinusię i wyszli razem.
Lubię Tinusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
TinusiąRozmawiam z Tinusią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Tinusią.
Jadę na wycieczkę razem z Tinusią.
Razem z Tinusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Idę na spacer z Tinusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
TinusiW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Tinusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Tinusi.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Tinusi.
Przygotowuje książkę o Tinusi.
Dobrze, że wspomniałeś o Tinusi.

Wołacz:
(hej!)
TinusiuTinusiu! Gdzie jesteś?
Cześć Tinusiu!
Tinusiu! Uważaj!
Witaj Tinusiu!
Hej Tinusiu!