Odmiana imienia Swen przez przypadki

Swen imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Swen

Dopełniacz
(kogo? czego?):Swena

Celownik
(komu? czemu?):Swenowi

Biernik
(kogo? co?):Swena

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Swenem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Swenie

Wołacz
(hej!):Swenie!

Przykłady deklinacji imienia Swen” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Swen

Dobrze, że Swen grzecznie śpi.
Swen tego nie widzi.
Swen ma katar i źle się czuje.
Moje drugie imię to właśnie Swen.
Co robi Swen?

Dopełniacz (kogo? czego?): Swena

Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Swena.
W domu babci Swena od zawsze stał stary zegar.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Swena.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Swena.
Jestem mamą Swena i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik (komu? czemu?): Swenowi

Zerwał jabłko i podał je Swenowi.
Przyglądam się Swenowi.
Oddaję Swenowi list.
Dzięki Swenowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Tym razem nie damy Swenowi dojść do głosu.

Biernik (kogo? co?): Swena

Patrzę na Swena i nic nie rozumiem.
Lubię Swena.
Spojrzałem znacząco na Swena.
O jego personalia miałam spytać Swena prywatnie.
Spojrzałam na Swena jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik (z kim? z czym?): Swenem

Kasia ze Swenem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Idę na spacer ze Swenem.
Śpiewam ze Swenem.
Ja ze Swenem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Siedzieliśmy ze Swenem przy basenie.

Miejscownik (o kim? o czym?): Swenie

Czasami myślę sobie o Swenie.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Swenie.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Swenie.
Marzę o Swenie.
Nie wspomniałem na początku o Swenie.

Wołacz (hej!): Swenie

Dzień dobry Swenie!
Hej Swenie!
Swenie! Gdzie jesteś?
Witaj Swenie!
Swenie! Uważaj!