Odmiana imienia Sandrunia przez przypadki

Sandrunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sandrunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sandruni

Celownik
(komu? czemu?):Sandruni

Biernik
(kogo? co?):Sandrunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sandrunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sandruni

Wołacz
(hej!):Sandruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SandruniaDziś Sandrunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Na drugie imię mam Sandrunia.
Ja i Sandrunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Sandrunia.
Za chwilę wróci Sandrunia z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SandruniMuszę pochwalić pomysł Sandruni.
Postanowiłam zadzwonić do Sandruni.
Sandruni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Sandruni.
Tata Sandruni poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
SandruniZszedłem z drogi Sandruni i usiadłem w fotelu.
Sandruni oczy błyszczą.
Kto wie, może Sandruni wyjdzie do na dobre.
Przyglądam się Sandruni.
Rozalia z troską przyglądała się Sandruni.

Biernik:
(kogo? co?)
SandrunięPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Sandrunię.
Spojrzałam na Sandrunię.
Odprowadziłam Sandrunię do wyjścia.
Kawę kupioną przez Sandrunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
W końcu obudzili Sandrunię, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SandruniąPrzez chwilę oboje z Sandrunią patrzyli na siebie.
Sprzątam pokój z Sandrunią.
Jadę z Sandrunią na dyskotekę.
Dwa dni temu miałam z Sandrunią śmieszną przygodę.
Wczoraj wracamy z Sandrunią od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SandruniPrzy Sandruni zapomniałem o wszystkim.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Sandruni.
Od ostatniego wpisu o Sandruni wydarzyło się sporo.
Czasami myślę sobie o Sandruni.
Śpiewam o Sandruni.

Wołacz:
(hej!)
SandruniuSandruniu! Wróć do mnie!
Sandruniu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Sandruniu!
Cześć Sandruniu!
Gdzie jesteś Sandruniu!?