Jak odmienić imię Sandrunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Sandrunia należy do tego grona imion, których deklinacja dość często sprawia trudność. Problem z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Sandrunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Sandrunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Sandruni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Sandruni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Sandrunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Sandrunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Sandruni.
W wołaczu (Hej!): Sandruniu! Gdzie jesteś?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Sandrunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Sandrunia przez przypadki.