Odmiana imienia Sancusia przez przypadki

Sancusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sancusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sancusi

Celownik
(komu? czemu?):Sancusi

Biernik
(kogo? co?):Sancusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sancusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sancusi

Wołacz
(hej!):Sancusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SancusiaJeśli jednak przegrasz, Sancusia zostaje z nami.
Sancusia nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Sancusia.
Sancusia chce pójść ze mną na spacer.
Dobrze, że Sancusia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SancusiDziadek Sancusi w tym czasie miał chorą rękę.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Sancusi słychać.
Rodzina Sancusi zginęła w wypadku samochodowym.
Postawa Sancusi była zupełnie inna.
Szkoda że Sancusi prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
SancusiTym razem nie damy Sancusi dojść do głosu.
Napisałem wiersz dzięki Sancusi.
Ten nie pozostał dłużny Sancusi.
Tego Sancusi było już za wiele.
Powiedz wszystkim i Sancusi, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
SancusięPatrzył na Sancusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Sancusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Podchodzi, całuje Sancusię i idzie do wyjścia.
Sierżant wpatrywał się w Sancusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Patrzę na Sancusię i nic nie rozumiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SancusiąObie z Sancusią postawiłyśmy na zmiany.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Sancusią.
Oboje z Sancusią wybuchliśmy śmiechem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Sancusią.
Kasia z Sancusią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SancusiWarto także pomyśleć chwilę o Sancusi.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Sancusi.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Sancusi.
Ten wiersz jest o Sancusi.
Na koniec parę słów o Sancusi.

Wołacz:
(hej!)
SancusiuDobry wieczór Sancusiu!
Dobranoc Sancusiu!
Sancusiu! Uważaj!
Sancusiu! Wróć do mnie!
Hej Sancusiu!