Odmiana imienia Sancjunia przez przypadki

Sancjunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sancjunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sancjuni

Celownik
(komu? czemu?):Sancjuni

Biernik
(kogo? co?):Sancjunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sancjunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sancjuni

Wołacz
(hej!):Sancjuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SancjuniaCo robi Sancjunia?
Sancjunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jutro Sancjunia wyjdzie ze szpitala.
Dziś Sancjunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Sancjunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SancjuniRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Sancjuni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Sancjuni.
Uroda Sancjuni miała potężną moc.
W sobotę są urodziny Sancjuni.
Piszę list do Sancjuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
SancjuniDaję Sancjuni, to co najlepsze we mnie.
Słoik z kawą wyleciał Sancjuni z rąk.
Kto wie, może Sancjuni wyjdzie do na dobre.
Sancjuni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Ten nie pozostał dłużny Sancjuni.

Biernik:
(kogo? co?)
SancjunięKacper patrzył na Sancjunię ze zdumieniem.
Na Sancjunię spłynęła niewymowna ulga.
Sancjunię zaczęło to nieco irytować.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Sancjunię bardzo przyjaźnie.
Spojrzałem znacząco na Sancjunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SancjuniąDorota spotkała się z Sancjunią.
Ja z Sancjunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zginął w pojedynku z Sancjunią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Sancjunią.
Śpiewam z Sancjunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SancjuniNaszą piosenkę pisali z myślą o Sancjuni.
Marzę o Sancjuni.
Myślałam cały czas tylko o Sancjuni.
Kto dziś pamięta o Sancjuni.
Mówimy tu oczywiście o Sancjuni.

Wołacz:
(hej!)
SancjuniuDziękuję Sancjuniu za rozmowę!
Witaj Sancjuniu!
Dobry wieczór Sancjuniu!
Hej Sancjuniu!
Dobranoc Sancjuniu!