Odmiana imienia Romulka przez przypadki

Romulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Romulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Romulko

Celownik
(komu? czemu?):Romulki

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Romulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Romulkę

Wołacz
(hej!):Romulce!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RomulkaRomulka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Romulka.
Moje drugie imię to właśnie Romulka.
Dla mnie było już jasne, ze Romulka umiera.
Romulka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RomulkoSpecjalnością Romulko jest jazda na koniu.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Romulko.
Dziadek Romulko w tym czasie miał chorą rękę.
Przyglądałam się dłoniom Romulko.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Romulko.

Celownik:
(komu? czemu?)
RomulkiPowiedz wszystkim i Romulki, że nic mi nie jest.
Proszę Romulki nie dokuczać!
Rozalia z troską przyglądała się Romulki.
Co tej Romulki po głowie chodzi?
Tego Romulki było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
Nieśmiało gładzi po włosach.
Odprowadziłam do wyjścia.
Spoglądam na .
Chwyciła za rękaw płaszcza.
Kacper patrzył na ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RomulkąJa z Romulką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Jadę z Romulką na dyskotekę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Romulką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Romulką.
Dorota spotkała się z Romulką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RomulkęPrzez chwilę pomyślałam o Romulkę.
To jest pieśń o Romulkę.
A o Romulkę to i słowa rzec nie umiał.
Dzisiaj chciałam napisać o Romulkę.
Nie wspomniałem na początku o Romulkę.

Wołacz:
(hej!)
RomulceDziękuję Romulce za rozmowę!
Gdzie jesteś Romulce!?
Hej Romulce!
Dobry wieczór Romulce!
Romulce! Uważaj!