Odmiana imienia Romulka przez przypadki

Romulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Romulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Romulki

Celownik
(komu? czemu?):Romulce

Biernik
(kogo? co?):Romulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Romulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Romulce

Wołacz
(hej!):Romulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RomulkaRomulka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Romulka.
Moje drugie imię to właśnie Romulka.
Dla mnie było już jasne, ze Romulka umiera.
Romulka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RomulkiSpecjalnością Romulki jest jazda na koniu.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Romulki.
Dziadek Romulki w tym czasie miał chorą rękę.
Przyglądałam się dłoniom Romulki.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Romulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
RomulcePowiedz wszystkim i Romulce, że nic mi nie jest.
Proszę Romulce nie dokuczać!
Rozalia z troską przyglądała się Romulce.
Co tej Romulce po głowie chodzi?
Tego Romulce było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
RomulkęNieśmiało gładzi Romulkę po włosach.
Odprowadziłam Romulkę do wyjścia.
Spoglądam na Romulkę.
Chwyciła Romulkę za rękaw płaszcza.
Kacper patrzył na Romulkę ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RomulkąJa z Romulką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Jadę z Romulką na dyskotekę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Romulką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Romulką.
Dorota spotkała się z Romulką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RomulcePrzez chwilę pomyślałam o Romulce.
To jest pieśń o Romulce.
A o Romulce to i słowa rzec nie umiał.
Dzisiaj chciałam napisać o Romulce.
Nie wspomniałem na początku o Romulce.

Wołacz:
(hej!)
RomulkoDziękuję Romulko za rozmowę!
Gdzie jesteś Romulko!?
Hej Romulko!
Dobry wieczór Romulko!
Romulko! Uważaj!