Odmiana imienia Pężyrka przez przypadki

Pężyrka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pężyrka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pężyrki

Celownik
(komu? czemu?):Pężyrce

Biernik
(kogo? co?):Pężyrkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pężyrką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pężyrce

Wołacz
(hej!):Pężyrko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PężyrkaPężyrka nie umie grać na gitarze.
Jeśli jednak przegrasz, Pężyrka zostaje z nami.
Dziś Pężyrka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Na drugie imię mam Pężyrka.
Dopiero do mnie dotarło, że Pężyrka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PężyrkiDla Pężyrki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Pężyrki.
Zbieramy na nowy wózek dla Pężyrki.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Pężyrki.
Przed sobą ujrzałam rękę Pężyrki.

Celownik:
(komu? czemu?)
PężyrceDopiero teraz zrozumiałem, że Pężyrce coś się stało.
Pężyrce oczy błyszczą.
Pężyrce włosy stanęły dęba na głowie.
Kupiłem Pężyrce magnes na lodówkę.
Ten nie pozostał dłużny Pężyrce.

Biernik:
(kogo? co?)
PężyrkęPatrzył na Pężyrkę z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzałam na Pężyrkę jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzała na Pężyrkę jeszcze raz.
Patrzył na Pężyrkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Pężyrkę bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PężyrkąOboje z Pężyrką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Siedzieliśmy z Pężyrką przy basenie.
Siedzieliśmy z Pężyrką na ławce w parku.
Obie z Pężyrką postawiłyśmy na zmiany.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Pężyrką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PężyrcePosiadam całą serię powieści tego autora o Pężyrce.
To jest pieśń o Pężyrce.
Na pewno słyszałyście o Pężyrce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Pężyrce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Pężyrce.

Wołacz:
(hej!)
PężyrkoPężyrko! Uważaj!
Dzień dobry Pężyrko!
Gdzie jesteś Pężyrko!?
Pężyrko! Wróć do mnie!
Pężyrko! Gdzie jesteś?