Odmiana imienia Pężyrcia przez przypadki

Pężyrcia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pężyrcia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pężyrci

Celownik
(komu? czemu?):Pężyrci

Biernik
(kogo? co?):Pężyrcię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pężyrcią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pężyrci

Wołacz
(hej!):Pężyrciu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PężyrciaJa i Pężyrcia nie wiedziałyśmy, co robić.
Co robi Pężyrcia?
Autorem niniejszego tekstu jest Pężyrcia.
Dobrze, że Pężyrcia grzecznie śpi.
Moje drugie imię to właśnie Pężyrcia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PężyrciNa korytarzu blisko pokoju Pężyrci stało kilka osób.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Pężyrci.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Pężyrci.
Dziadek Pężyrci w tym czasie miał chorą rękę.
Najbardziej polubiłam ojca Pężyrci.

Celownik:
(komu? czemu?)
PężyrciRozalia z troską przyglądała się Pężyrci.
Kto wie, może Pężyrci wyjdzie do na dobre.
Zerwał jabłko i podał je Pężyrci.
Proszę Pężyrci nie dokuczać!
Tym razem nie damy Pężyrci dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
PężyrcięPężyrcię znalazłam w recepcji hotelu.
Pężyrcię zaczęło to nieco irytować.
Obserwuję Pężyrcię bardzo uważnie.
Patrzył na Pężyrcię z pełnym zgrozy podziwem.
Oszołomienie spadło teraz na Pężyrcię i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PężyrciąZostaliśmy z Pężyrcią w salonie sami.
Zginął w pojedynku z Pężyrcią.
Jadę na wycieczkę razem z Pężyrcią.
Oboje z Pężyrcią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Karolina miała się spotkać z Pężyrcią przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PężyrciKiedyś chciałam napisać wiersz o Pężyrci.
Dziś napiszę o Pężyrci.
Na pewno słyszałyście o Pężyrci.
A przecież nikt inaczej o Pężyrci nie pisał.
Kiedyś chciałam napisać o Pężyrci.

Wołacz:
(hej!)
PężyrciuWitaj Pężyrciu!
Pężyrciu! Wróć do mnie!
Pężyrciu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Pężyrciu!
Pężyrciu! Uważaj!