Odmiana imienia Osiębor przez przypadki

Osiębor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Osiębor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Osiębora

Celownik
(komu? czemu?):Osięborowi

Biernik
(kogo? co?):Osiębora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Osięborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Osięborze

Wołacz
(hej!):Osięborze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OsięborDobrze, że Osiębor grzecznie śpi.
Osiębor tego nie widzi.
Moje drugie imię to właśnie Osiębor.
Ja i Osiębor nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Osiębor.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OsięboraByłam pełna uznania dla rozwoju Osiębora.
Ręka Osiębora uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Pożyczę od Osiębora samochód i możemy jechać.
Postawa Osiębora była zupełnie inna.
Zostało sto dni do narodzin Osiębora.

Celownik:
(komu? czemu?)
OsięborowiZszedłem z drogi Osięborowi i usiadłem w fotelu.
Coś muszę Osięborowi powiedzieć, stoi i czeka.
Osięborowi oczy błyszczą.
Ja na pewno przekaże swój procent Osięborowi.
Tym razem nie damy Osięborowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
OsięboraPrzyniesiona przez Osiębora kawa okazała się tą nieco gorszą.
Kacper patrzył na Osiębora ze zdumieniem.
Lubię Osiębora.
Patrzył na Osiębora z pełnym zgrozy podziwem.
Przeprosiłam Osiębora i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OsięboremRazem z Osięborem zrobiłyśmy obiad.
Dorota spotkała się z Osięborem.
Idę na spacer z Osięborem.
Oboje z Osięborem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Razem z Osięborem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OsięborzePowoli spełniam swoje marzenia o Osięborze.
Powiedz mi, co myślisz o Osięborze.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Osięborze.
To jest pieśń o Osięborze.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Osięborze.

Wołacz:
(hej!)
OsięborzeDobry wieczór Osięborze!
Witaj Osięborze!
Cześć Osięborze!
Dziękuję Osięborze za rozmowę!
Dobranoc Osięborze!