Odmiana imienia Norbusia przez przypadki

Norbusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Norbusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Norbusi

Celownik
(komu? czemu?):Norbusi

Biernik
(kogo? co?):Norbusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Norbusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Norbusi

Wołacz
(hej!):Norbusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NorbusiaJutro Norbusia wyjdzie ze szpitala.
Norbusia chce pójść ze mną na spacer.
Norbusia wraca do domu.
Norbusia ma katar i źle się czuje.
Norbusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NorbusiNie lubię Norbusi.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Norbusi.
Rodzina Norbusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Norbusi.
Rodzina Norbusi wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
NorbusiZaproponowałem Norbusi dwa tematy.
Dzięki Norbusi święta nabrały nowego wymiaru.
Zszedłem z drogi Norbusi i usiadłem w fotelu.
Chciałam szybko pochwalić się Norbusi.
Proszę Norbusi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
NorbusięOdprowadziłam Norbusię do wyjścia.
Nieśmiało gładzi Norbusię po włosach.
Chwyciła Norbusię za rękaw płaszcza.
Norbusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzał na Norbusię z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NorbusiąJadę z Norbusią na dyskotekę.
Ja z Norbusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Norbusią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Norbusią.
Siedzieliśmy z Norbusią na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NorbusiWspominam o Norbusi.
Mamrotał coś o Norbusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Norbusi.
Dzisiaj chciałam napisać o Norbusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Norbusi.

Wołacz:
(hej!)
NorbusiuCześć Norbusiu!
Dobranoc Norbusiu!
Norbusiu! Gdzie jesteś?
Norbusiu! Wróć do mnie!
Witaj Norbusiu!