Odmiana imienia Nastunia przez przypadki

Nastunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nastunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nastuni

Celownik
(komu? czemu?):Nastuni

Biernik
(kogo? co?):Nastunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nastunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nastuni

Wołacz
(hej!):Nastuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NastuniaNastunia ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Nastunia zostaje z nami.
Jak już wiecie mam na imię Nastunia.
Dziś Nastunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
W domu Nastunia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NastuniPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Nastuni.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Nastuni.
Tym razem prezentujemy wystawę Nastuni.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Nastuni.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Nastuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
NastuniOpowiadam Nastuni o swoich zainteresowaniach.
Coś muszę Nastuni powiedzieć, stoi i czeka.
Proszę Nastuni nie dokuczać!
Musiałam się zwierzyć Nastuni.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Nastuni coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
NastunięChwyciła Nastunię za rękaw płaszcza.
Przed wejściem spotkaliśmy Nastunię.
Podchodzi, całuje Nastunię i idzie do wyjścia.
Pożegnali w końcu Nastunię i wyszli razem.
Spojrzałem znacząco na Nastunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NastuniąAle można sobie zrobić zdjęcie z Nastunią.
Razem z Nastunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Oboje z Nastunią wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Nastunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Śpiewam z Nastunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NastuniWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Nastuni.
Hipnotyzująca powieść o Nastuni i płatnym mordercy.
To jest pieśń o Nastuni.
Powiedz mi, co myślisz o Nastuni.
Powoli spełniam swoje marzenia o Nastuni.

Wołacz:
(hej!)
NastuniuDziękuję Nastuniu za rozmowę!
Nastuniu! Uważaj!
Cześć Nastuniu!
Nastuniu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Nastuniu!