Jak odmienić imię Nastunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Nastunia należy do tej grupy imion, których deklinacja bardzo często sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Nastunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Nastunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Nastuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Nastuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Nastunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Nastunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Nastuni.
W wołaczu (Hej!): Nastuniu! Gdzie jesteś?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Nastunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Nastunia.