Odmiana imienia Nasława przez przypadki

Nasława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nasława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nasławy

Celownik
(komu? czemu?):Nasławie

Biernik
(kogo? co?):Nasławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nasławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nasławie

Wołacz
(hej!):Nasławo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NasławaDla mnie było już jasne, ze Nasława umiera.
Nasława nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Nasława już tu jest.
Nasława tego nie widzi.
Nasława chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NasławySzukałem linków do strony Nasławy.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Nasławy.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Nasławy.
Póki co dodaję zdjęcia Nasławy z wakacji.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Nasławy.

Celownik:
(komu? czemu?)
NasławieOczywiście każdy przyzna rację Nasławie.
Nasławie włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Nasławie mamy kolejny artykuł po polsku.
Zszedłem z drogi Nasławie i usiadłem w fotelu.
Daję Nasławie, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
NasławęŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Nasławę bardzo przyjaźnie.
Spojrzałam na Nasławę jak dopisuje kolejne literki.
Postaram się namówić Nasławę na spacer.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Nasławę.
Przed wejściem spotkaliśmy Nasławę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NasławąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Nasławą.
Siedzieliśmy z Nasławą przy basenie.
Pracuję razem z Nasławą.
Pracuję z Nasławą.
Razem z Nasławą wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NasławieArtykuł o Nasławie wywołał burzę w mediach.
Na koniec parę słów o Nasławie.
Pamiętam o Nasławie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Nasławie.
Marzę o Nasławie.

Wołacz:
(hej!)
NasławoWitaj Nasławo!
Dzień dobry Nasławo!
Hej Nasławo!
Gdzie jesteś Nasławo!?
Dobry wieczór Nasławo!