Odmiana imienia Nasław przez przypadki

Nasław imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nasław

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nasława

Celownik
(komu? czemu?):Nasławowi

Biernik
(kogo? co?):Nasława

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nasławem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nasławie

Wołacz
(hej!):Nasławie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NasławDopiero do mnie dotarło, że Nasław już tu jest.
Nasław tego nie widzi.
Na drugie imię mam Nasław.
Nasław nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Nasław.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NasławaTata Nasława sam opatrzył mi nogę.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Nasława.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Nasława.
Rozalia podeszła do Nasława.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Nasława.

Celownik:
(komu? czemu?)
NasławowiZostawiam Nasławowi karteczkę i już mnie nie ma.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Nasławowi.
Proszę Nasławowi nie dokuczać!
Słoik z kawą wyleciał Nasławowi z rąk.
Zszedłem z drogi Nasławowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
NasławaŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Nasława bardzo przyjaźnie.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Nasława.
Widziałem dzisiaj Nasława z mojej klasy.
Nasława natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Widzę Nasława.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NasławemW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Nasławem.
A sytuacja z Nasławem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Wymyśliłam z Nasławem nową zabawę.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Nasławem.
Wieczorem z Nasławem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NasławiePomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Nasławie.
Ten wiersz jest o Nasławie.
Hipnotyzująca powieść o Nasławie i płatnym mordercy.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Nasławie.
Marzę o Nasławie.

Wołacz:
(hej!)
NasławieCześć Nasławie!
Gdzie jesteś Nasławie!?
Dzień dobry Nasławie!
Nasławie! Gdzie jesteś?
Witaj Nasławie!