Odmiana imienia Nasławek przez przypadki

Nasławek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nasławek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nasławka

Celownik
(komu? czemu?):Nasławkowi

Biernik
(kogo? co?):Nasławka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nasławkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nasławku

Wołacz
(hej!):Nasławku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NasławekNa drugie imię mam Nasławek.
Dobrze, że Nasławek grzecznie śpi.
Ma na imię Nasławek.
Nasławek tego nie widzi.
Dziś Nasławek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NasławkaTata Nasławka poszedł otworzyć drzwi.
Prosimy o pomoc dla Nasławka.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Nasławka.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Nasławka.
Rodzina Nasławka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
NasławkowiPowiedz wszystkim i Nasławkowi, że nic mi nie jest.
Od początku próbujemy pomóc Nasławkowi.
Zszedłem z drogi Nasławkowi i usiadłem w fotelu.
Tego Nasławkowi było już za wiele.
Mam nadzieję, że Nasławkowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
NasławkaPatrzę na Nasławka i nic nie rozumiem.
Przed sesją zapytałam Nasławka co lubi.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Nasławka.
Przyniesiona przez Nasławka kawa okazała się tą nieco gorszą.
O jego personalia miałam spytać Nasławka prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NasławkiemKasia z Nasławkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Razem z Nasławkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Pracuję z Nasławkiem.
Razem z Nasławkiem zrobiłyśmy obiad.
Ja z Nasławkiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NasławkuWarto także pomyśleć chwilę o Nasławku.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Nasławku.
Przez chwilę pomyślałam o Nasławku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Nasławku.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Nasławku.

Wołacz:
(hej!)
NasławkuNasławku! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Nasławku!
Dobranoc Nasławku!
Nasławku! Uważaj!
Witaj Nasławku!